"Ik kom een rijbewijs aanvragen." "Proficiat, heb je een recente pasfoto en een geldig legitimatiebewijs bij je?" "Ja en ja. Alstublieft," antwoordde ik triomfantelijk.
ad.1: feli!
ad. 2: wederom de falende overheid. Zo kan je nooit een paspoort krijgen als je een feciale verlamming hebt, denk ik. 'oh, uw gezicht is niet symmetrisch, dat kan de computer niet aan. Sorry u kunt geen rijbewijs krijgen.'
Gefeliciteerd! De volgende keer mag jij Adolf besturen op de terugweg uit Maastricht. Kan ik lekker mijn roes uitslapen op de achterbank.
Ik moes vorige week een nieuw paspoort. 's Ochtends gevraagd of de foto's die ik had in orde waren.
"Ja hoor, die zijn prima!"
- "Fijn, dan hoef ik geen nieuwe te laten maken! Ik kom vanavond langs want ik moet nu weg."
Die avond had ik de mazzel dat de fotograaf nog open was, want u kunt raden hoe dit afliep.
Overigens staat dat groene shirt een stuk beter, dxtr!
Je had misschien tussendoor nog wel even naar de kapper kunnen gaan...
Ik moest acht jaar geleden een verblijfsvergunning aanvragen bij de Préfecture de Police op het Íle de Cité in Parijs. Dus. Hop, in de Métro, lijn 12, van Pasteur naar Montparnasse, overstappen op 4 naar Cité. Metrogangen door, langs clochards met een plastic koffiebekertje vool monnaie, een lulverhaal en een irritant doordringende blik. En de Métro weer uit, langs Les Deux Palais, heel verleidelijk, maar geen tijd voor een café Viennoise, het pliesiebureau in, bewaking met mitrailleurs, desperate gezichten in de wachtruimte, beschuimde bekken, verwarde kapsels, verstofte skeletten. Ik hield mijn hart vast. Het aanvragen van de verblijfsvergunning ging wonderwel gesmeerd. Men vond dat zowel mijn voornaam als achternaam authentiek Frans klonken (respectievelijk Iers en Duits, maar goed, weten die Fransen veel), dus dat scheelde alweer een paar uur. Geen ad hoc randvoorwaarden waar ik toevallig niet aan voldeed. Formuliertjes invullen, de persoon achter de balie ervan overtuigen van Nederland toch wel echt lid was van de Europese Unie (er stond potificaal 'Europese Unie' op de kaft en 'Maastricht' op bladzijde twee - dat zou ook wel belletjes moeten rinkelen - soit). Alles paletti. Handtekening plaatsen en in de Métro maar weer, lijn 4 naar Montparnasse, lijn 6 naar Pasteur, Métro, Boulot, Dodo.
Word ik de volgende dag gebeld dat ik toch echt heel dringend weer even moet langskomen. Lijn 6 Montparnasse, lijn 4 Cité, zwervers, nog steeds dezelfde buitenlanders in de wachtruimte. Daar stonden we weer. Was war los? Ik had mijn handtekening met een zwarte ballpoint gezet...
Dat moest blauw zijn.
Een jaar of anderhalf geleden verhuisden wij van twee naar drie hoog. Als je verhuist moet je je inschrijving bij de gemeente aanpassen en dat kan online. Tenzij je binnen hetzelfde huisnummer verhuist. Dan krijg je de geniale melding dat het nieuwe adres niet hetzelfde mag zijn als het oude. Schreeuwen tegen het formulier hielp niet. Moest ik toch nog naar dat vervloekte stadsdeelkantoor waar de baliemedewerkster mij vertelde dat het verhuisformulier wel werkt.
"Niet als je huisnummer hetzelfde blijft". "Jawel". "Nee mevrouw, anders stond ik hier niet". "Het werkt wel meneer". "Doet u het toch maar hier voor mij mevrouw". "Uitstekend. Anders nog? Nee? Dat is dan 15 euro, administratiekosten, je weet toch!"
Een jaar geleden verscheen er plotseling een auto met aanhanger op het terrein naast mijn flat. Ooit stond daar een loods, maar die was 7 jaar geleden afgebrand en alleen de betonnen vloer lag er nog. In de jaren daarop was het terrein een eigen ecologisch gebiedje geworden, inclusief vijvertje met vrolijk kwakend kikkervolk.
De heren uit de auto met aanhanger, enigszins corpulent en gesierd met bouwvakkersdécolleté, plempten zonder pardon het vijvertje dicht met gebroken stoeptegels uit de aanhanger.
De daaropvolgende maanden verwerd het terrein tot een volwaardige schroothoop. bergen ijzer, rubber, accu en auto-onderdelen, nog meer gebroken plaveisel. Twee heftrucjes en een grijper werden zwaar mishandeld om het puin van de ene in de andere container te filkkeren. Met lekke en verscheurde banden reden ze over het terrein heen en weer.
Het geheel ging gepaard met een herrie die niet te harden was. Van 7 uur in de ochtend dot soms half elf in de avond. ramen lappen heeft geen zin meer, alles zit elke dag weer onder de stof en metaaldeeltjes. Lichte kleding wordt smerig zo gauw je de deur uitstapt. Hier moest heel erg iets aan gedaan worden.
De heren rommelmakers zijn niet aanspreekbaar.
Ze blijken samen een IQ te moeten delen van het niveau waterkers. Het zijn kampers en volgens de politie "geen prettige jongens". Daar zijn we mooi klaar mee.
Bellen met de gemeente dus. Ik, daarna ook medeflatbewoners.
Eerst niemand bij de gemeente die weet waarover het gaat.
Daarna meldpunt overlast dat via ons contact met de gemeente zoekt.
Affijn, kastjes, muren, je kent dat wel.
Dienstdoende ambtenaar bij ruimtelijke ordening aan de lijn: "Uit onze administratie blijkt dat er daar een recyclingsbedrijf is gevestigd." -"Nee mijnheer, het is een schroothandelaar". -"Op mijn papier staat duidelijk dat het een recyclingsbedrijf is. En er zit ook een bestratingsbedrijf bij."
Uiteindelijk een kleine doorbraak begin maart dit jaar, na maandenlang overlast: in april zouden ze weg zijn.
Begin mei zaten ze er nog. Dienstdoende ambtenaar had de euvele moed gehad het contract nog eens te verlengen.
Meldpunt overlast er weer achteraan. Dienstdoende ambtenaar was zich van geen kwaad bewust.
Goddank is het nu geregeld. (klop klop klop op hout):
Ze moeten over een paar dagen weg zijn.
In de jaren daarop was het terrein een eigen ecologisch gebiedje geworden, inclusief vijvertje met vrolijk kwakend kikkervolk.
Doet me denken aan een vertederend vehaal over de teloorgang van Guust's flaterfoon. Die is uiteindelijk ook weggerot na het voortbrengen van kikkertjes en vogeltjes.
En Guust zelf? Wat is er van hem geworden?
Oja, heheheh, helemaal vergeten. Gefeliciteerd!
btw Arduenn, hoe is het eigenlijk om op Pasteur (als jij daar zat) te werken? Ik hoor allerlei horrorstories die vooral te maken hebben met geen geld dan wel geen engels praten. Valt daar te postdoccen voor een paar jaar als je frans teruggevallen is naar brugklasniveau?
![[image]](http://www.writemark.co.nz/assets/Launch/_cache/WriteMark%20Launch%2015.380x253.jpg)
1. dxtr commented on 2007/5/31, 11.44 h:
"O, je bril ziet iets te ver over je rechter ooglid. Het goede nieuws is dat we vandaag de hele dag open zijn." "Aha..."
Op de fiets, naar de fotograaf, nieuwe foto's laten maken, terugfietsen.
"Oke die ziet er goed uit. Als je hier dan even je handtekening wilt zetten..."
"Oh, nu is 'ie gevlekt. En hij mag ook nog wel wat groter."
"Nou heb je de lijntjes geraakt."
"Geeft niks, ik heb nog een hele stapel."
"Lijkt 'ie nog wel?" "Ja, perfect."
Nooit meer.