Haal vanavond weer het televisietoestel uit de motteballen want Sarah Silverman komt op Comedy Central (overdag Nickelodeon). Ze kan mooi zingen, windjes laten, kaas neuken. Leuk voor naar te kijken en om te glimlachen. Comedy Central 21.40 uur.
een vrouw met humor. Zien is geloven.
OLO qua kaasnueken. erg grappig.
Japser heb je al gezien dat je qua nueken tegenwoordig teskt zou kunnen wijzigen?
ik schrijf nueken niet per abuis verkeerdt. nueken klinkt lueker.
* schat! hadden wij nog BabyBel kaas in huis? *
Babybel is het goorste kaasje wat ik ken en ik ben wel wat gewend op dat punt.
goorder dan kopkaas?
kopkaas is in weze natuurlijk geen kaas, maar je hebt een punt goodie.
Schuifkaas. nog een stapje erger.
Tenenkaas lijkt me ook geen succes.
Schuifkaas is veel viezer dan tenenkaas.
vind ik.
persoonlijk.
dan.
Schuifkaas is gewone kaas hoor. In andere tijden, toen mensen nog arm waren en niet in een SUV reden of eigenaar van bijvoorbeeld een parcel op Second Life, nam je een boterham met een te klein plakje kaas wegens geldgebrek. Vervolgens nam je steeds een hapje brood met een stukje kaas, dat je voor het volgende hapje opschoof. Zo waren alle happen brood voorzien van wat kaas en kon men spreken van schuifkaas. Op zich doet dat niet af aan de stelling; te weinig kaas is immers vies en veroorzaakt wereldoorlogen.
*prefereert schuifkaas boven tenen- & kopkaas*
Vroeger toen mensen nog rondtrokken met kuddes vee dronk men als men dorst had aan de uier van een zogend schaap. Je dronk je toen een hernia omdat die schapenuiers zo laag bij de grond hingen. En als er geen melk meer uit het schaap kwam dan at je het schaap op. Behalve de maag, want die vond men een beetje taai. Je kon er wel leuk trommels mee maken. Maar om nou van elke maag een trommel te maken - dan moest je die trommels allemaal maar weer meezeulen en dat is geen pretje als je een nomadenbestaan leidt.
Weggooien vond men ook zonde. Aan verspilling hadden nomaden een hekel, dus eeuwenlang zocht de nomaden een oplossing voor die Schäfermagenfrage.
Op een goede dag kreeg een pientere nomade een lumineus idee: in plaats van je een breuk te bukken om met je mond bij die schapentepels te komen kun je zo'n uier ook leegknijpen in een schapenmaag. Uit zo'n schapenmaag drinken gaat veel gemakkelijker. Eerst bind je het duodenum af, nèt boven de pyloris. Dan houd je het antrum boven de mond en klokken maar - zittend of staand, maakt niet uit. Op zich een aardig idee. En het werkte nog ook.
Vele generaties later kwam een nazaat van de nomade - ook een nomade want zoiets bleef vooral vroeger van generatie tot generatie in de familie - op het idee om de melk een uurtje of wat in de schapenmaag te bewaren alvorens ervan te drinken. Op zich een aardig idee, vooral als zo'n schaap op springen staat terwijl niemand dorst heeft, maar hier kwam de nomade toch van een koude kermis thuis: de vloeistof die er na een paar uur uitkwam zag er niet meer uit als melk maar als urine. Nu zijn nomaden wel wat gewend - het is tenslotte een hard en ruig bestaan - maar dit werd toch niet zo'n lekker gezicht gevonden. Overigen, vele jaren later zou dit produkt dankzij slinkse marketeers onder de merknaam 'Taksi' of met bubbels erbij onder de merknaam 'Rivella' in de schappen van de buurtsuper liggen, maar ten tijde van het nomadenvolk moest men toch even wennen aan het vreemde heldergele vocht. Bovendien kwam er significant minder vloeistof uit de schapenmaag dan erin was gegaan. Voor een volk dat aan verspilling een broertje dood heeft was dit geen prettige bevinding. De nomade stond voor een raadsel: waar was het wit van de melk gebleven?
Het antwoord lag in de corpus van de maag, wit en kruimelig - een beetje zoals kopkaas.
Wat was er met de schapenmelk in de schapenmaag gebeurd? Voor de nomaden was het gissen. De moderne mens weet inmiddels beter. De maag is zuur. Dit komt door het maagzuur dat er in uitgescheiden wordt. Vooral de moderne mens heeft daar wel eens last van, maar dat is een ander verhaal. In melk zitten eiwitten, zogenaamde melkeiwitten. Die zijn voedzaam, net als kippenei-eiwitten. Melk is niet zuur en niet basisch maar neutraal, anders kotst zo'n lam het maar uit en gaat het dood van de honger. De melkeiwitten blijven lekker opgelost in neutrale melk, net als suiker of zout lekker opgelost blijven in een kopje thee. Als melk in een schapenmaag komt wordt het steeds zuurder, vooral als je er een paar uur mee door de woestijn gaat hossen. En zuur? Daar houden melkeiwitten niet van. Dan gaan de aminozuurresiduen van de melkeiwitten protonen binden en als ze protonen gaan binden verandert de electrostatische distributie die nieuwe hydrofobe domeinen exposeert en zoals jullie weten hebben hydrofobe domeinen een bloedhekel aan alles wat nat is. Liever nog dan geëxposeerd worden aan nat gaan ze tegen elkaar aan zitten. En dat gaat op een niet zo nette manier: ze maken er een grote puinzooi van zeg maar. Een grote klont. En die klonten zijn dus dat witte goedje.
Nu heeft het heel wat moed en weddenschappen gekost om een nomade zover te krijgen dit witte spul te proeven en door te slikken. De eerste nomade die het durfde rende kokhalzend naar zijn grootje. Na een aantal generaties ontwikkelde de nomaden een palet voor het witte kruim. Het spul werd 'fèta' genoemd, omdat de kruimels dan zo feestelijk in het rond vliegen als je dat woord zegt terwijl je er een mond vol van hebt. En zo was de eerste kaas geboren.
rare jongens, die hydrofobe domeinen, maar ze hebben dus wel de kaar uitgevonden.
Aan verspilling hadden nomaden een hekel, dus eeuwenlang zocht de nomaden een oplossing voor die Schäfermagenfrage.
De Schotten hebben een andere oplossing:
Je jat een schaap (van een andere clan), slacht het, en deelt het in drieën. Het eerste deel is het vlees, en dat verkoop je (aan de zelfde clan). Het tweede deel is de maag, en die leg je apart. Het derde deel zijn de ingewanden. Die vermaal je tot gehakt, wat met een snuif havermout in de maag wordt gestopt. Dichtbinden, koken tot gaar, en voila, haggis.
@ joop: Lebmagen van kalveren, daar wordt stremsel voor kaas van gemaakt. Het aanzuren kun je gebruiken voor verse kaas. Yoghurt is dan weer (mede) dik door het uitscheiden van slijm door de bacterietjes. Maar bij yoghurt speelt verzuring door omzetting van lactose tot melkzuur ook een rol.
Men gaat ver voor een stukje kaas. Er zijn zelfs figuren die een raket hebben gebouwd om op de maan kaas te kunnen eten!
![[image]](http://img379.imageshack.us/img379/1998/wallaceandcheesesk9.jpg)
1. goodie2shoes commented on 2007/9/11, 11.08 h:
wat een schatje, niet?
tv kijken gaat me iets te ver. Ik trek er eerdaags wel wat torrents van binnen.