441. Submitted on 2005/4/6, 11.48 h by :
Speciale editie Poezencourant
Diepte-interview met In de Kast, Poes
Locatie: Onder tafel
De voordeur staat op een kier. Ik kom binnen in een klein appartementje, stap over een plasje kots en loop de huiskamer binnen. Onder een houten lage tafel vind ik Poes In de Kast.
1. Kittekit commented on 2005/4/6, 11.51 h:
Mag ik je tutoyeren?
Poes In de Kast knikt. Ze blijft liggen op het schapenkleed.
Ik hoorde een ernstig gerucht
Poes kijkt me verwonderlijk aan, met grote zwarte ogen.
Je zou met onmiddellijke ingang stoppen met je werkzaamheden als notulist?
Ja, dat gerucht is waar. Ik hoorde gisteravond dat Baas Kittekat een grote aandeelvergadering aan het plannen was met Hank. Dat zou dan weer aankomend weekend gaan plaatsvinden. Ik mag dan weer uit mijn kast komen en alles onthouden, als notulist zijnde.
Dat is toch wat nu elk weekend gebeurd, gedurende de afgelopen zes maanden?
Poes staart naar een denkbeeldig pluisje op de vloer. Dit doet zij gedurende een kwartier. Dan kijkt ze mij weer aan.
Ik weet best wel dat het een routineklus zou moeten zijn maar ik heb er geen zin meer in. Gaan weer al die kleren uit, her en der verspreid over de grond, een verloren schoen in een hoek. Al dat lawaai. Dan op de bank, dan naast de bank, dan in de slaapkamer. Ik vind het te verwarrend worden op mijn oude dag. Ik wacht wel tot ze klaar zijn met zon vergadering en dan kom ik in actie.
Hoe bedoel je?
Dan liggen ze in elkaars armen. En spring ik op een van de buiken, mits ze niet van die rokende stokjes vasthouden. Rook is slecht voor mijn contactlenzen, ik ben geen brildrager. Brillen glijden altijd van mijn neus af.
Poes begint ineens de linkersnorharen te aaien met een pootje.
Je gaat dus met pensioen?
Poes staart weer naar het pluisje op de vloer. Zwiept met de staart.
Kijk, het valt niet mee om jaar in jaar uit de schijn op te houden dat ik Poes ben. Het is een zware taak. Soms doe ik alsof ik nog steeds sportief ben, dan grijp ik naar een rood touwtje, val ik op de grond zeer belastend voor mijn rug en doe ik: pak-pak. Pak, pak! Zegt Baas dan vrolijk. Is ze weer blij. Krijg ik weer Whiskas brokjes in fijne saus. Niet de runder of tonijn in gelei maar de zalm.
Of als ze de vuilnis buiten gaat zetten. Dan huppel ik zogenaamd vrolijk mee naar buiten. Dat moedigt ze een beetje aan. Ga maar kijken op straat, zegt ze. Denkt ze nou echt dat ik een blokkie om in de Jordaan ga wandelen? Hoe kom ik dan weer terug? Zeker moeilijk lopen doen via die bouwput in de Anjelierstraat, naar het dakterras?
Maar je bent toch Poes?
Neen, ik doe alsof ik Poes. Van de zomer gaan we het weer krijgen. Moet ik het dakterras op. Dat wordt weer zoeken naar plekjes om je te kunnen verstoppen, zodat het lijkt alsof ik vriendjes maak met buurpoezen. Ik slaap veel onder banken of in kasten.
Het blijft vermoeiend.
Poes doet haar ogen dicht. Zittend. Het duurt lang. Ik denk dat ze slaapt, het interview is afgelopen.
noot van redactie: Poes doet alsof ze poest; poezen is een werkwoord voor de Poes. Ik poes, jij poest.