The Black Forest

1. de schoonmaakploeg commented on 2013/4/28, 0.21 h:

Eva's poëzie roept bij de lezer grote gevoelens van angst, radeloosheid, pijn en verzet op. Het begint overtui­gend, maar ook onthecht-staccato, alsof de dichteres bang is dat te veel woorden het wezen van haar poëzie aantasten. Men zou er echter een mate van effectbejag in kunnen lezen: het dubbele gebruik van het woord "which" kan als een mantra worden opgevat, enigszins goedkoop, maar op het moment dat een welwillende lezer hierin meegaat, komt het gedicht tot een plotseling, open einde.

Daarmee zet ze de lezer precies op het juiste moment op het verkeerde been. Het moet dan ook worden gelezen als een fundamentele aanklacht tegen de school van de functionele poëzie, geheel in de lijn van de ontwikkeling van Eva's werk van het voorbije decennium, gebracht als een stamelende noodzaak tot het aanschaffen van een middel tegen acné. Hierin is ze uitstekend geslaagd en in vergelijking met haar voorlaatste - klassieke - bundel "Vlammend Rood" heeft haar stem beduidend aan kracht gewonnen. Het doet ons verlangen naar haar volgende werk.

2. Johnny commented on 2013/4/28, 7.28 h:

Noem jij dat een open einde?

3. Puh! commented on 2013/4/28, 15.56 h:

"Diep! Heel diep!"

4. Arduenn commented on 2013/4/28, 16.27 h:

Compleet klote

5. Arduenn commented on 2013/4/28, 16.28 h:

Ik krijg het ervan aan mijn zuur

6. Arduenn commented on 2013/4/28, 16.31 h:

Rozen zijn rood, viooltjes zijn blauw en Eva heeft hoofdpijn en viooltjes zijn blauw.

7. Dave commented on 2013/4/28, 18.36 h:

er zit een wak in die muur

8. Kittekat commented on 2013/4/29, 22.17 h:

prachtig