5073. Submitted on 2013/5/18, 15.10 h by :
De Oorbellen
Dag lieve vrienden en familie,
Mijn zus stond vandaag aan de deur met een bos bloemen en er lag een pakketje in de bus. Het verhaal daarachter kennen jullie voor een deel.
Toen ik door Zarah ruim twee jaar geleden werd voorgesteld aan haar ouders en wij hun toestemming verwierven voor onze relatie, miste ik mijn vader natuurlijk enorm. Hoewel ik zeker weet dat Zarah met enthousiasme door hem zou zijn verwelkomd, hadden wij dat graag van hemzelf willen horen.
Rewind een jaar of acht. Ik liep met mijn vader door Leipzig. Mijn vader kon nogal vooruit denken. Hij zei ongeveer dit: Als je de ware ontmoet hebt zul je in de situatie komen dat je haar iets wilt geven. Dan is het moeilijk om de stad in te gaan en iets moois te kopen. Dan moet je er maar net tegenaan lopen. Het is beter om voor zo'n situatie iets op voorraad te hebben. Een ring is dan niet handig, want dan moet je de maat weten.
1. Dave commented on 2013/5/18, 15.13 h:
We gingen op zoek en vonden in Leipzig een juwelier die zelf haar sierraden maakt. Ons oog viel op een paar oorbellen, bescheiden knopjes, maar wel heel mooi. Vierkant, maar toch organisch. We hebben ze gekocht voor die situatie in de toekomst, voor een vrouw die we nog niet kennen.
Ik heb die oorbellen nooit aan iemand gegeven. Nadat mijn vader overleed, kregen de oorbellen nog meer waarde. Het waren nu zeker niet zomaar een paar oorbellen meer. Toen kwam de ochtend nadat ik Zarah's ouders had ontmoet. Ik miste haar ontmoeting met mijn vader enorm. Dat was hèt moment waar de oorbellen voor bedoeld waren, plus extra betekenis. Ik sprong uit bed, liep naar mijn cd-kast, en pakte het zwarte envelopje ertussenuit. Ik heb ze gegeven en we hebben gehuild.
We hebben het er toen al over gehad dat je oorbellen verliest. Dat gebeurt met oorbellen. En het gebeurde en dat was rot. Terwijl ik via google maps probeerde te vinden waar die juwelier zat, zat Zarah juweliers in Leipzig te zoeken. Tegelijk zeiden we: Ik geloof dat ik haar gevonden heb. We hebben een mail gestuurd met het verhaal en een foto, met de vraag of ze nog een paartje had. Dat had ze niet en ze vroeg ons om ze op te meten, dan zou ze ze opnieuw maken. Toen werd het weer stil. Ook na een vriendelijke herinneringsmail.
Gisteravond was ik erg emotioneel. Zoals jullie weten, gingen wij woensdag in ondertrouw. Daarom bracht mijn zus die bos bloemen. Dit was weer een moment waar we mijn vader graag bij hadden gehad. Bovendien zou hij vandaag jarig zijn geweest.
Het pakketje in de bus kwam uit Leipzig. Het zijn voor ons gemaakte oorbellen, bezorgd op mijn vaders verjaardag, ontvangen samen met mijn zus. Als we geloving zouden zijn geweest, hadden we er zijn instemming voor het voorgenomen huwelijk in gezien. Het begeleidende briefje zie je op de foto:
http://i.imgur.com/L42lbRT.jpg