bij het schrijven van een dergelijke lap tekst is het des te vervelender als je wordt geweigerd doordat er kennelijk een woord uit de lijst verboden boswoorden in voorkomt. Dat blijkt dan b-a-n-a-l-e te zijn. Tsja. Dan maar vervangen voor ordinaire.
Wow, met zo'n tekst sleur je die subsidieaanvraag zo naar binnen
Wat mooi. Is die met zo'n vliegende drone gefilmd?
(Ik ben van de kort maar krachtig-school.)
Anal, anal, anal...
Prachtige analyse weer, Jasper. En goed idee, erik, om er een subsidieaanvraag van te maken. Ik wil best een jaartje in mijn hangmat liggen van jullie belastingcenten.
En je hebt er een jaar lang gratis komkommers van.
Die consistentie is inderdaad prachtig. Kom daar maar eens om bij die amateurs. Hank is een pro.
@Jasper: is dit je preek voor aanstaande zondag om de gelovigen te bekeren tot het ware en heilige geloof in de komkommer?
Ik ben nu al helemaal om en geloof vol overtuiging en helemaal in de waarde van dit schaaltje met komkommer.
Je zal mij nooit iemand een geloof horen aanpraten, Lezer. Dat is iets wat je louter jezelf aan kan doen.
Is het nou met komkommers net zo als met borstenplaatjes, dat als je er minstens 1 keer per dag naar kijkt als man, dat je dan als man 1 jaar langer leeft?
Haalt het niet bij het origineel Puh
1. Jasper commented on 2015/9/29, 11.47 h:
De continue kwaliteit en inhoud van het werk is bewonderenswaardig. Als we de allereerste komkommersalade naast de meest recente plaatsen zien we enkel dat het vertrouwde kommetje wellicht iets meer gebutst is maar dat is wellicht dan ook symbool voor de inmiddels aanzienlijke tijdspanne waar dit voortschrijdend werk zich in manifesteert.
Ook van een verbazend consistent karakter is de wijze waarop het werk is afgebeeld: nooit vanuit een andere hoek dan van recht van boven, een vogelvluchtperspectief van het werk. Ook weer een allegorie op hoe het leven beschouwd kan worden, als schepper boven je materie staan, er op neerkijken op een berustende wijze. Zo is het goed, zo moet het zijn. Een blikpunt van waaruit men het geheel goed kan overzien. Veranderingen maar ook de dingen die gelijk zijn gebleven. Dit perspectief noopt de toeschouwer er toe om ook een moment van zelfreflectie te hebben, een kijkje in zichzelf te nemen. Doe ik het goed? Leef ik het leven wat ik zou moeten / willen leven? Sta ik waar ik zijn moet? Het ogenschijnlijk eenvoudige werk wordt hiermee naar een vele malen hoger plan getild, iets dat daarmee ook weer het immense contrast tussen de aardse zaken als een doodnormale komkommersalade en een uiteindelijk bereiken van een ultiem zen-gevoel vergroot.
Dat alleen al verplaatst die op het eerste gezicht ordinaire kommetje met komkommerschijfjes naar een volstrekt ander niveau.
Niet eenmaal, maar al honderden malen heeft de maker hiermee een repetitief monument voor inkeer, zelfreflectie en in het nu staan gecreeerd. Een voortdurende roep om mensen meer naar het innerlijk te kijken in plaats van het volgen van de massahysterie, het consumentisme, de waan van de dag.
De derde laag is de vergankelijkheid van dat alles, doordat ook dit werk, als al de voorgaande varianten er op, zal vergaan. Of het wordt opgegeten of niet, het zal allemaal verwerkt worden tot deels nuttige energie en deels afvalstoffen. Alles zal uiteenvallen in elementen die uiteindelijk hun weg terug zullen vinden naar de kleinste deeltjes in de natuur. Het is allemaal symbool voor de cyclus van geboren worden, sterven en het beleven van de wedergeboorte.
Hiermee wordt nog steeds voortdurend een imposant en belangrijk werk neergezet dat als symbool voor het leven zijn weerga niet kent.
Het kan zich qua impact en omvang inmiddels makkelijk meten met Damien Hearst of Joseph Beuys.
Wanneer gaat het Stedelijk nu eindelijk eens besluiten om werk van deze kunstenaar aan te schaffen?