6351. Submitted on 2018/12/7, 23.03 h by :
Hij was maar een clown
Dit is het verhaal over Frou Frou, een clowns-archetype van een verdwijnende soort, geen schreeuwerig lachkanon maar een dromerige surrealist. Middels naïeve vergelijkingen en gemimede observaties probeert hij het leven te begrijpen. Maar de twee geschminkte cellisten die zo maar opkomen en weer afgaan, roepen met hun muziek dingen van vroeger bij hem op. Trucs die Frou Frou zich nog maar half herinnert. Kunsten die hij nooit meer vertoont. Een trompetsolo die hij ooit beheerste. En dan lijken de cellisten soms ook op mensen die hij heeft gekend: het echtpaar dat geen kind wilde, het meisje dat hij liefhad, de directeur van het wereldcircus die alles van de sterren wist.
laten we hier naar toe gaan en genieten
Frou Frou
1. Arduenn commented on 2018/12/8, 9.28 h:
Net als Puddles!