6382. Submitted on 2019/1/4, 12.13 h by :
Theorie en praktijk
Nee, het is geen titel van een roman van Leo Nikolajevitsj Tolstoj. Het is een met adrenaline opgefokte boswachter die zojuist een knoopje aan zijn jas heeft genaaid. Godallejezus wat een karwei. Ik had nog beter een uurtje alle apparaten in het fitnesscentrum kunnen uitproberen.
In theorie was het allemaal zo klaar als een klontje. Knoopje aan de binnenkant en aan de buitenkant van de rever, en de grote knoop op een steeltje van garen ter dikte van de jas, omwikkeld met nog meer garen. Een schema zo klaar als daglicht in het enorm visueel ingestelde denkraam van de boswachter. Zelf met een losse pols en een Adobe Illustrator schud ik dat in een oogwenk uit de mouw:
Echt, op papier is er geen hol aan.
Maar dan de praktijk. Nee. Ik moet het nog even verwerken. Misschien later, als de rust is teruggekeerd.
Ik wens u nog een prettige dag met verdovende middelen.
1. Dave commented on 2019/1/5, 0.02 h:
Laat het dan ook over aan de professional.
zei ik tot mezelf. Dus ik bracht mijn lederen jas naar de kleermaker om een knoop aan te brengen ter hoogte van mijn borstbeen. De flap ter linker zijde heeft immers de feature van een knoopsgat, terwijl die rechts ontbreekt, waardoor de sluiting van de jas daar hangt op de rits, en dat toont niet mooi.
De jas werd op de toog gelegd, en de knoop leek op de goede plaats te zitten. Dus ik betaalde, en toen het dan toch wat winters werd, trok ik de jas aan. Het was op dat moment dat bleek dat de alles anders is in de 3D werkelijkheid...
De knoop zit ruim een centimeter te ver naar buiten. De sluiting van de jas trekt nu in zijn/haar geheel aan die ene nieuwe knoop. En daar het een lederen jas betreft van zwakke soort als schaap ofzo, zal de jas dra scheuren, zou ik het nieuwe knoopje in gebruik nemen. Of tenminste zodra ik zou inademen om eens diep te zuchten over de mensheid.
Ik zucht wel eens. Om niet te hulken.