Ik heb alles gefilmd wat normaal in het donker moet, qua houten camera. Ook het ontwikkelen.
The Phoblographer publiceerde mijn notities over fotograferen meet een grootformaatcamera reeds ruim vóór mijn dood.
Dat was een interessante kijk en de meest flexibele, dubbelzijdige analoge CCD-chip die ik ooit gezien heb.
Ik wist wel wat ik deed, naar gezien, met mijn oogballen, had ik het het zelf ook nog niet. .
De enige filmpjes die ikzelf ooit ontwikkeld (en gefixeerd) heb zijn Röntgenfilms (in teiltjes).
Cool.
Ik wil wel echt rontgen schieten eigenlijk. Tweede hands tandarts rontgenapparaten zijn niet eens achterlijk duur.
Je hebt geen apparaat nodig. Alleen maar een doos en zo'n grote film. Ik gebruikte dergelijke films om beta-straling te detecteren, uitgezonden door radio-actieve 32P en 35S-atomen, maar het detecteert alles, beta, gamma, Röntgen, UV, en zelfs licht van TL-lampen. Alleen een zwak rood lampje doet niet zoveel.
Inspirerend en educatief, Dave. En gefeliciteerd met die mooie publicatie!
Dank Jasper!
@Arduenn: Ik had begrepen dat rontgen-filmhouders een fluoriserende laag hebben, en dat die oplicht door van alles, en dat de film op groen (of blauw) reageert. Het ding is... hoe kom ik aan een rontgenbron?
Nee, je hebt echt geen fluorescerend scherm of Röntgenbron nodig. Alleen maar een Röntgenfilm en zichtbaar licht. De hoeveelheid Röntgenstraling die gebruikt wordt voor medische foto's is (om medische redenen) te zwak voor de film. De kleine hoeveelheid straling wordt versterkt door het extra scherm als een soort fotochemische fotomultiplier.
Alhoewel Röntgen per foton energierijker is, is een enkele foton even effectief om een fotografische korrel (transparant) om te zetten in zwart als een foton in het zichtbare deel van het spectrum. Een Röntgen-foton is even effectief als een zichtbaar licht-foton om de panchromatische pigmenten in de film in een hogere energietoestand te brengen, die op hun beurt de zilverbromide (of chloride, dat ben ik even vergeten) -kristallen om te zetten in metallisch zilver (dat 'zwarte' op je negatief).
Ik lees nou dat zilverbromide/chloride is inderdaad alleen maar gevoelig is voor blauw licht. De broertjes Daguerre hadden daarvoor een pigmnent ontwikkeld dat licht van diverse golflengten absorbeert en de zilverhalidekristallen daarmee gevoeliger maakt voor andere golflengten (inclusief Röntgen, blijkbaar).
Dus. Tandartsen en radiologen hebben in feite twee fotomultipliers:
1. Hun extraspeciale schermpje en
2. De pigmenten die al in de film zelf ingebouwd zijn.
Ik weet van eerste nulste hand dat 1. niet nodig is voor zichtbaar licht-foto's met 'Röntgen'-film. Die naam (X-ray film in het Engels) is alleen maar een verkoopstunt. Het is gewoon lichtgevoelige meuk.
1. Arduenn commented on 2019/1/8, 0.40 h:
Niet de verkeerde flap eruit trekken!