The Black Forest

1. Choco commented on 2020/10/25, 8.40 h:

new low?

2. pieter commented on 2020/10/28, 17.22 h:

https://www.youtube.com/watch?v=mBL9pS6GMdA

3. Arduenn commented on 2020/10/28, 20.14 h:

Auw, wat pijnlijk om naar te kijken.

Anthony Holland is met zijn kwakzalverige geleuter nooit verder gekomen dan een paar posters en abstracts op conferenties. Nooit geaccepteerd, door geen enkel ge-peer-reviewd tijdschrift gepubliceerd. Ik zie de commentaren van de reviewers al voor me:

"Where ***** are the controls? Who allowed this idiot in a lab in the first place?"

4. Dave commented on 2020/10/29, 8.54 h:

Een klein verschil in grootte of samenstelling verandert al de frequentie waarop een cel resoneert. Dus terwijl een cel groeit verandert ie makkelijk meer dan een factor 2 in resonantiefrequentie. Een kankercel zal vaak dezelfde resonantie hebben als gezonde cellen.

Cellen zijn niet erg hard. Dat maakt hun resonantie "onscherp". Het maakt breken ook erg lastig. Bovendien zitten cellen in weefsel met gelijkvormige buren, met net iets andere resonanties. Die dempen flink. Daardoor lijkt het me ondoenlijk om specifiek kankercellen in een Eigen-modus te brengen.

Ter vergelijk: een setje glazen dat tegen elkaar aan staat, kan je niet stukzingen.

Overigens, als je een glas stuk wil zingen, dan is resonantie alleen niet genoeg, je moet de resonantie opzoeken en dan iets omhoog gaan in toonhoogte. (ik heb les gehad van de man die met zang-synthese bij Wedden Dat glazen stuk'zong'. Het lukte hem wel, de concurente, een operazangeres, niet). Je moet ook het juiste glas nemen, dat een heel zuivere toon geeft als je er tegenaan tikt.

Kalkafzettingen op pezen, en nierstenen zijn wel hard. Die eerste zou je stuk kunnen krijgen met ultrasound. Ik weet de frequentie niet, en ik weet niet of ze dat nog doen. Ik heb in de jaren '80 zo'n behandeling gehad. Geen idee of het echt ultrasound was of iets lager frequents... Als ik er aan terugdenk, verbaas ik me wel dat het een handheld device was. Dat geeft de behandelaar dezelfde dosis als de patiënt. De behandeling heeft destijds het stootblok onder mijn hielen gesloopt, iets waar ik nu nog vaak last van heb.

Voor nierstenen heb je vergruizers. Die worden ook wel eens ultrasound genoemd, maar zijn infrasound, op 15Hz. Dat gaat met een behoorlijk geweld, trouwens. Het voelt als dreunen in je rug.

Ik ken overigens wel iets anders dat wel bij een frequentie stuk gaat: hersenplak zoals bij Alzheimer. Met knipperend licht op 40 Hz. Maar hoe biedt je dat dan aan? Met knipperend ledlicht. Het werkt, omdat je hersenen een verwerkingsfrequentie hebben. Bij een bepaalde werksnelheid (brainwaves) wordt die plak opgeruimd. Je kunt je hersenen in dat tempo brengen door die frequentie aan te bieden.

5. Arduenn commented on 2020/10/29, 12.01 h:

Maar dan heb je het over resonantie door drukgolven/geluid. Ik geloof dat ze het hier over radiogolven hadden. Of toch over druk? Want dan had ik het verkeerd begrepen. Als het om druk/geluid gaat, dan heet dat gewoon sonicatie. Voor een meiertje of twee heb je al een sonicator, waarmee je wat voor cel dan ook tot moes kan soniceren. Ik heb dat ook nog eens gedaan, om extraspeciaal veel virussen uit 'geaborteerde' cellen te trillen voor een nog hogere titer.

6. Dave commented on 2020/10/29, 15.59 h:

Cool. Had je daar een specifieke frequentie per soort cel voor nodig, of moest het apparaat vooral aan staan?

7. Arduenn commented on 2020/10/29, 17.36 h:

Ik draaide altijd een beetje met de frequentieknop tot een punt waarop de inhoud van de buis eruit zag als een blender op volle stand: lekker rommelig.

Dat kost geen jaren, die zoektocht naar de ideale frequentie, zoals in de video wordt beweerd. Dat kost een paar seconden.

Maar niet laten bruisen of schuimen, want al die extra zuurstof, daar houden spike proteins niet zo van.

8. Arduenn commented on 2020/10/29, 17.40 h:

Dat witte bekertje in dat hokje is om ijs in te doen. Soniceren doe je met je buisje in een bakje ijswater, want anders wordt het te heet voor de virussen.

9. Arduenn commented on 2020/10/29, 17.42 h:

Met virussen is het de kunst om dat ding steriel te maken en te houden, voordat je die metalen naald in de vloeistof steekt. Altijd eerst royaal met een plantenspuit met 70% ethanol afsproeien, en dan de naald volblaffen met een spuitfles 70% EtOH. Even laten uitdruipen en dan de aansteker eronder. Kill it with fire. En dan je buisje eronder.

10. Arduenn commented on 2020/10/29, 17.43 h:

/memories

11. Arduenn commented on 2020/10/29, 17.46 h:

Ook herinneringen dat dat ding in de hens vloog natuurlijk.

En dan niet de alcoholfles en de bluswaterfles verwisselen.

12. Dave commented on 2020/10/30, 10.06 h:

Spannede verhalen uit het lab!

en ja, bij 100Hz beginnen en dan Hz voor Hz omhoog, dan ben je, als je dat lineair doet wel even bezig voor je bij 100.000 Hz bent. Iteratieve processen zijn dan sneller.

13. Arduenn commented on 2020/10/30, 11.37 h:

Je bent meer op zoek naar een staande golf in water in een plastic buisje, dan naar eentje voor de cellen zelf. En dan hangt het natuurlijk af hoe groot de buis is, hoeveel vloeistof erin zit, hoe diep die naald erin steekt. Allemaal nattevingerwerk. Het moet gewoon goed blenderen daarbinnen. Zolang het maar niet bruist.

14. Dave commented on 2020/10/30, 15.39 h:

Aha, dat maakt alles weer logisch. De frequentie die je zoekt is afhankelijk van de buis, zoals de frequenties van galm in een kamer afhankelijk zijn van de grootte van de kamer.

Dan krijg je ook knopen en buiken in je buis, dus dan is het goed als er ook wat stroming is, zodat alle cellen door een buik gaan. Dat doen magnetrons ook, daarom draait het plateau.