Je ogen werken met o.a. met Vitamine A, dat lichtgevoelig is. Als je mensen nou zou voeren met een andere vorm van Vitamine A dat ook voor IR gevoelig is, dan zou je het waarnemingsspectrum kunnen uitbreiden. En dit blijkt dus te kunnen! Heel handig om te kunnen zien dat de soep nog net zo heet was als toen ie werd opgediend, en dat het badwater nog te heet is om er bejaarden in te stoppen.
(Maar IR kunnen zien? Neuh, liever niet. Da's net als slapen met de lichten aan.)
Dus een "unintelligent design" moet je op een "intelligent diet" zetten?
*Gaat het zich even allemaal afvragen.*
Ik slaap prima in het licht, ook in de volle zon. Laat dat IR maar komen!
Overigens: Het artikel gaat over gevoeligheid tussen de 300 en 400 nm, oftewel: UV (niet IR) Het zou de lens zijn die slecht doorlaatbaar is voor UV. Dat is handig om niet blind te worden op een zonnige dag. Maar je mist ook wat details in de bloemenpracht! Van mensen die staar hebben, wordt de lens verwijderd omdat deze troebel is geworden. Het zou interessant zijn om te zien of deze mensen dan beter UV kunnen zien!
Owjah, 300/UV. Ik had het moeten weten.
Enfin. Als ik in een zaal met een plafond vol blacklights sta (dat wil mij wel eens gebeuren als wachter van een Zwart Bos) valt mij op dat als ik omhoog kijk de (stoffige?) lucht onder de lampen lichter lijkt dan als ik naar beneden kijk. Volgens mij komt dat omdat de onderkant van je oogbollen (die dus het bovenste deel van je beeldveld opvangen) minder gevoelig zijn voor UV omdat ze er meer aan worden blootgesteld dan de onderkant in je oogbollen. Just a musing.
Ach ja, golflengte is de reciproke van frequentie. Da's af en toe verwarrend.
Het is natuurlijk best logisch wat je zegt. Maar zou dat een permanent effect zijn? Als ik 's-nachts bij Nijmegen door de polder loop, daar heb ik heel wat late uurtjes doorgebracht, dan heb ik mijn ogen doorlopend op de horizon gericht. Na verloop van tijd is je oog hier zo op afgeregeld, dat ik hele lichtverschijnselen zie als ik dan ineens omhoog kijk, naar de maan ofzo.
Ach ja, golflengte is de reciproke van frequentie. Da's af en toe verwarrend.
Het is natuurlijk best logisch wat je zegt. Maar zou dat een permanent effect zijn? Als ik 's-nachts bij Nijmegen door de polder loop, daar heb ik heel wat late uurtjes doorgebracht, dan heb ik mijn ogen doorlopend op de horizon gericht. Na verloop van tijd is je oog hier zo op afgeregeld, dat ik hele lichtverschijnselen zie als ik dan ineens omhoog kijk, naar de maan ofzo.
1. Arduenn commented on 2005/8/25, 10.51 h:
In dit leuke artikeltje staat dat het bereik bij dieren varieert van IR tot in het UV. De specificiteit wordt bepaald door de retinal-variant, maar ook door aminozuur-variatie in de receptor.
Op deze site staat iets opmerkelijks. De mens zou een tetrachromaat zijn. We zouden volgens dit artikel IR kunnen zien ware het niet dat onze oog-optiek IR absorbeert voordat het de receptoren heeft kunnen bereiken.
Volgens Wikipedia zijn vogels, vissen, amfibien, reptielen en insecten legitieme tetrachromaten. Dus jij dacht dat koraalriffen kleurig waren? Dat is nog niks in vergelijking met wat Nemo en zijn vriendjes kunnen zien.
Woei!