7518. Submitted on 2022/5/15, 18.13 h by :
Column
Er is veel te lezen tegenwoordig. Je hebt de krant. Het hele internet. Sommige mensen lezen daarnaast nog boeken. Je zou verwachten dat mensen dan ook iets langere zinnen, zoals deze, aan zouden kunnen. Maar dat is niet zo. Tenminste als ik een gemiddelde column lees.
De meeste zinnen zijn kort. Erg kort. Het leest lastig. Ik voel me per zin dommer worden. Ik wijt het aan Twitter. Met maar 280 tekens moet je bondig zijn. Maar dat hoeft in een column niet. Daarin mag je langere zinnen gebruiken. Kan je spelen met woorden. Met korte zinnen is dat misschien een uitdaging. Maar dat zie ik niet terug in het geschrevene.
Er zijn hele hordes mensen die hun brood verdienen met columns schrijven. De een nog productiever dan de ander. Voor de krant. Voor tijdschriften. Op internet. Een woordje of driehonderd en cashen maar weer. Columns met veelal oninteressant gelul over wat men zoal meemaakt. Op straat. In de kroeg. In de winkel. Met de kinderen. Of echtgenoot. Na verloop van tijd bundelt men dat dan in een boekje. Om nog eens te kunnen cashen. Niemand koopt zo’n boekje voor zichzelf. Dat geeft men cadeau. Aan vage vrienden. Of collega’s. Die het op hun beurt aan de kringloop doneren.
het zal de columnisten een rotzorg zijn. Die hebben al tweemaal verdiend aan die druppelgewijs toegediende kortezinnendiarree. De kranten hebben dagelijks hun vulling rond dus zijn ook tevreden. de drukker heeft ook zijn broodbeleg weer verdiend. De boekwinkels idem dito. En uiteindelijk hopelijk ook de kringloop, als zo’n ongelezen columnistenbundeltje meegaat naar de oud papierverwerking.
De enige verliezers zijn de bomen hier.
Met andere woorden: alleen voor het milieu moeten we het columnisme een halt toeroepen.
Tegenwoordig weten de meeste columnisten niet eens meer een goed eind aan hun column
1. Arduenn commented on 2022/5/15, 18.30 h:
En je kunt er ook nog eens niet eens een of andere zeikcomment of andere vormen van constructieve feedback plaatsen. Een eventuele reactie per slakkenpost wordt van tijd tot tijd en zeer selectief een week later in de krant gezet en komt ook nog eens geeneens in de naderhand gepubliceerde bundel.