2372. Submitted on 2007/6/6, 12.44 h by :
W.A.R.
"Je hebt mensen die Swarovski-kristal verzamelen. Sommigen vinden dat namelijk heel boeiend. Mijn vrouw ook. Laura heeft een kastje Swarovski neergezet in de Diplomatic Room. Eerst dacht ik, dat kan ik Tony en Tony niet aandoen. Die kast moet daar weg. Maar toen kreeg ik een briljante ingeving: echte vrienden nodig ik gewoon op mijn Ranch in Crawford en het plebs poten we wel neer bij het kristal, een beetje om ze te jennen zeg maar. Die diplomatieke voorkeurstraditie is dus ontstaan door die glazen troep van mijn vrouw. Jullie Minister President vond haar verzameling trouwens erg mooi. Hij was vooral te spreken over het kristallen zwaantje. God wat haat ik dat zwaantje. Ik heb er eentje tegen de muur gesmeten toen de Dems een paar maanden geleden het Capitool overnamen. Meteen een nieuwe besteld natuurlijk voor mijn Lauraatje. Niet aan haar zeggen hoor. Hahaha. En ik, ja, ik verzamel dus eh conflicten. Ik ben een oorlogspresident. Niet te geloven wat die lul van een Clinton allemaal kapot had gemaakt wat we een halve eeuw lang hadden opgebouwd. Arafat en Rabin die elkaar de hand schudden! Dat stond dus op elke voorpagina van elke krant wereldwijd. Dat ging falikant de verkeerde kant op! Zelfs Rabin laten omleggen had geen effect meer. Weet je, het is verdomd moeilijk om het Midden-Oosten te destabiliseren. Je zou zeggen dat het eenvoudig was, maar dat is het niet! Nee hoor! Nee! Het was ook al niet gemakkelijk om Saddam ervan te overtuigen dat we niet zouden ingrijpen als hij Koeweit weer terug zou nemen. Nouja, daar heeft pa dus flink mee gescoord. Werd bij de S&B meteen verheven tot grootmeester in de orde van de Gouden Tand van Geronimo. En dan die grijns van 'm toen we met Thanksgiving langs moesten komen. Het hele diner was een aaneenschakeling van steken onder water: dopehead over there went AWOL while I patati, het ene oliebedrijf na het andere op z'n gat patata. Ik kon 'm wel schieten. Die avond in '91 was voor mij een turning point. Ik word godverdomme óók president, zei ik tegen mezelf. Fuck de democratie, ik word gewoon president. Democratie stinkt naar 'Democraten'. Ik had de volgende ochtend meteen contact gezocht met dat ouwelullenclubje van Paul en Don. Die zagen het wonderwel meteen zitten. Toen is het balletje snel gaan rollen. In hooguit tien jaar zou ik president worden en een paar prachtige conflicten op de wereld zetten verzekerden ze me. Nou, daar zitten we dan. Hahaha. Efghenastan ging helemaal vanzelf eigenlijk, gewoon van de rem af, als het ware. Leer die apen wat CIA-technieken en laat het boeltje gewoon sudderen. Boem. En knal. Want dat is wat we willen. Irak was de echte uitdaging. De inspiratie voor Irak kwam van Machiavelli en Orwell. Echt grote geesten. Mieterse kerels. In de tombe hangen twee enorme portretten van ze. Ikzelf ben niet echt bekend met hun werken, maar daar hebben we denktanks voor natuurlijk. Ik ben president. Denken laat ik aan anderen over. Iran stond ook op de agenda. Het heeft nogal moeite gekost om de seismologen de mond te snoeren toen Iran die ondergrondse kernproeven deed. Zij zijn er klaar voor, wij zijn er klaar voor. Het enige wat nog moet gebeuren is weer een Republikein in het zadel helpen in 2008. Nee maar dan Putin! Wat een heerlijke kerel! Speelt het spelletje gewoon mee! En wie weet houden we er nog een echte Cold War II aan over. Pa ziet nu al groen van jaloezie. Dat zijn er vier pa! Vierrr! Oh, ik hoor de helicopter. Tijd om weer wat knuppels in het hoenderhok te gooien. Rostock here we come."